RSS

Category Archives: Επτανήσιοι ποιητές

ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΕΥΩΔΙΑ…

… αναβλύζει από το παραπάνω βιβλίο που μας έστειλε η νέα Ζακυνθινή ποιήτρια Άννα Πατρινού. Την ευχαριστούμε θερμότατα. Το πήραμε με μια ιδιαίτερη συγκίνηση: ο γενέθλιος τόπος, η ηλικία της συγγραφέως (γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1995). Είναι το πρώτο βιβλίο ποίησης μιας νέας γυναίκας που βίωσε την εφηβεία και ενηλικίωσή της στη φρικτή χρονική περίοδο της χρεωκοπίας της Ελλάδας και των μνημονίων που ακολούθησαν, μια περίοδο που τραυμάτισε ιδίως τη νέα γενιά και που οι επιπτώσεις της δυστυχώς συνεχίζονται. Επιπτώσεις που αναπόφευκτα έχουν αντίκτυπο και στην κουλτούρα, στην πνευματική δημιουργία. Πώς εξέρχεται άραγε από αυτό τον εφιάλτη η Ποίηση, η ποιητική δημιουργία, στον τόπο μας; Το ερώτημα αφορά κυρίως στη νέα γενιά. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δημιουργοί έχουν αντιστάσεις από παλαιότερα σκληρά βιώματα και αντιδρούν με πείρα, ο καθένας σύμφωνα με τις συνισταμένες της δικής του ποιητικής έκφρασης. Οι νέοι όμως;

Το βιβλίο της Άννας Πατρινού μας δίνει νομίζω μια αισιόδοξη απάντηση: “Θα φυτρώσει το φως”! Ελπίδα φωτεινή, που θα αντιπαλέψει το έρεβος, τις σκοτεινές ωδίνες που επιμένουν. Στίχοι όπως αυτοί συγκλονίζουν:

Είναι νωρίς να μιλάμε για θαύματα./ Ο κόσμος ακόμη πονά./ Πώς να σου πω το βαρύ “σ΄αγαπώ” / όταν λυγίζει κι ο ίσκιος μου;

Η πικρή εμπειρία του υφιστάμενου “κακού” δεν θα εμποδίσει όμως τη νέα Zακυνθινή ποιήτρια να επιμείνει και, υπερβαίνοντάς το, να βγάλει νικήτρια την Ποίηση. Τα ωραία ποιήματα που μας δίνει, με πηγαίο αλλά συγκρατημένο λυρισμό και αργό ρυθμό, σε στυλ adagio, είναι αξιοπρόσεκτα. Μικρές ωδές, à la manière de homage, για αγαπημένα πρόσωπα, εξύμνηση της μητέρας φύσης και του ζακυνθινού τοπίου, με φυσιολατρική έξαρση και βαθύ το αίσθημα του “συνανήκειν” στην πάτρια γή, την πλάση όλη, μέσα στο θαύμα του σύμπαντος κόσμου, με το οποίο συνδιαλέγεται. Ποιήματα με μια ώριμη στοχαστική, αποφθεγματική και αφοριστική έκφραση που μας ξαφνιάζει και που αποκορυφώνεται στις τελευταίες σελίδες της συλλογής. Τέλος, είναι διακριτή η ενότητα προσωπικού ύφους και ήθους, που υπόσχεται πολλά…

Συγχαίρουμε θερμά τη νέα ποιήτρια του Τζάντε μας, ευχόμενοι το ελπιδοφόρο ποιητικό μήνυμά της να βρει συνοδοιπόρους στους κόλπους των νέων δημιουργών.

σ.α.

 

Tags: ,

ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΗ

 

 

Tags: ,

ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ: Δημήτρης Κονιδάρης*

KONIDARIS - O xtypos tis kardias

* Ο γνωστός ποιητής, κριτικός  και δραστήριος πολιτιστικός παράγοντας, με μεγάλη πνευματική  προσφορά στην αγαπημένη μας Νύμφη του Ιονίου, Δημήτρης Κονιδάρης (Κέρκυρα 1945), εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές:

Οι συζητητές ( Πόρφυρας, 1981), Οικείος (Οδυσσέας, 1984), Ο ήλιος χαμηλώνει (Υάκινθος, 1987), Οι συζητητές, (Έψιλον, 1995). Συγκεντρωτική έκδοση και νεώτερα ποιήματα, και Ο χτύπος της καρδιάς (Έψιλον, 2009).

Από το 1980 ο Κονιδάρης συνδιευθύνει το έγκριτο κερκυραϊκό λογοτεχνικό περιοδικό Πόρφυρας και είναι Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών και του Μουσείου Σολωμού, που λειτουργεί στην Κέρκυρα, στο αναστηλωμένο σπίτι όπου έζησε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του ο Εθνικός μας Ποιητής.

Παραθέτουμε ένα από τα ποιήματα της τελευταίας συλλογής του:

ΞΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΚΥΡΙΑΚΕΣ 

Ξημερώνουν Κυριακές κι οι Κυριακές δεν

έρχονται·

ό,τι ελεεινολογούσα κάπου, κάποτε,

έγινε με τα χρόνια ο στόχος μου ο

πολυπόθητος.

Τόσες ημέρες διάμεσες

χρήσιμες για την ψυχή μου

χάθηκαν εντέλει πίσω απ’  τα ψηλά βουνά

ή δεν ξέρω πού αλλού.

Παλιές ακρότητες έρχονται στο μυαλό μου,

πολλές προσπάθειες

                      να δυσφημήσω

το νόημα της αργίας ή του κενού.

Αυτό ήταν και το επικρατέστερο απ’  τα έργα μου.

Αλλά τώρα

(σ’  αυτή την ηλικία των πενήντα πέντε χρονών)

θέλω να στήσω μια φορά την Κυριακή

στο θρόνο της,

στον ωραιότερο θρόνο που έγινε ποτέ.

 

 

Tags: , , , ,

 
%d bloggers like this: