RSS

Tag Archives: Δημήτρης Κονιδάρης

ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

 

Ο ποιητής Δημήτρης Κονιδάρης μας έστειλε από την αγαπημένη μας Νύμφη του Ιονίου, την Κέρκυρα, το νέο του βιβλίο με τον γενικό τίτλο ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1981-2016), που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κουκκίδα. Στον καλαίσθητο αυτόν τόμο περιλαμβάνονται ποιήματα από τις ποιητικές συλλογές του  Οι Συζητητές (1981), Οικείος (1984), Ο ήλιος χαμηλώνει (1987), Ο χτύπος της καρδιάς (2008), και Ποιους ρόλους , η τελευταία ως τώρα ανέκδοτη. Πρόκειται για μια ποίηση  βιωματική, του λογισμού και του ονείρου (σύμφωνα με τον κανόνα του  Γενάρχη της Επτανησιακής Σχολής), και ταυτόχρονα οικουμενικής υπόστασης, επικεντρωμένη σε θέματα της ανθρώπινης κατάστασης,  που απασχόλησαν πάντοτε τους λυρικούς, κυρίως, ποιητές. Παραθέτουμε τέσσερα ποιήματα από την συγκεντρωτική αυτή έκδοση.

 

 

Tags: ,

ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ: Δημήτρης Κονιδάρης*

KONIDARIS - O xtypos tis kardias

* Ο γνωστός ποιητής, κριτικός  και δραστήριος πολιτιστικός παράγοντας, με μεγάλη πνευματική  προσφορά στην αγαπημένη μας Νύμφη του Ιονίου, Δημήτρης Κονιδάρης (Κέρκυρα 1945), εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές:

Οι συζητητές ( Πόρφυρας, 1981), Οικείος (Οδυσσέας, 1984), Ο ήλιος χαμηλώνει (Υάκινθος, 1987), Οι συζητητές, (Έψιλον, 1995). Συγκεντρωτική έκδοση και νεώτερα ποιήματα, και Ο χτύπος της καρδιάς (Έψιλον, 2009).

Από το 1980 ο Κονιδάρης συνδιευθύνει το έγκριτο κερκυραϊκό λογοτεχνικό περιοδικό Πόρφυρας και είναι Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών και του Μουσείου Σολωμού, που λειτουργεί στην Κέρκυρα, στο αναστηλωμένο σπίτι όπου έζησε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του ο Εθνικός μας Ποιητής.

Παραθέτουμε ένα από τα ποιήματα της τελευταίας συλλογής του:

ΞΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΚΥΡΙΑΚΕΣ 

Ξημερώνουν Κυριακές κι οι Κυριακές δεν

έρχονται·

ό,τι ελεεινολογούσα κάπου, κάποτε,

έγινε με τα χρόνια ο στόχος μου ο

πολυπόθητος.

Τόσες ημέρες διάμεσες

χρήσιμες για την ψυχή μου

χάθηκαν εντέλει πίσω απ’  τα ψηλά βουνά

ή δεν ξέρω πού αλλού.

Παλιές ακρότητες έρχονται στο μυαλό μου,

πολλές προσπάθειες

                      να δυσφημήσω

το νόημα της αργίας ή του κενού.

Αυτό ήταν και το επικρατέστερο απ’  τα έργα μου.

Αλλά τώρα

(σ’  αυτή την ηλικία των πενήντα πέντε χρονών)

θέλω να στήσω μια φορά την Κυριακή

στο θρόνο της,

στον ωραιότερο θρόνο που έγινε ποτέ.

 

 

Tags: , , , ,

 
%d bloggers like this: