* ΕΝΑΣ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ. Πρόκειται για τον  διάσημο δάσκαλο του κουκλοθεάτρου  John Wright (1906-1991), ιδρυτή του περίφημου Little Angel Marionette Theatre του Λονδίνου,  ο οποίος το 1976  δέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόταση  να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις της αναβιώμενης τότε Διεθνούς Συνάντησης Μεσαιωνικού και Λαϊκού Θεάτρου στη Ζάκυνθο. Έδωσε δε  δύο μεγάλες παραστάσεις στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου που ενθουσίασαν μικρούς και μεγάλους:  το Νώε , μια δραματοποποίηση δύο παραλλαγών μεσαιωνικών  Miracle Plays, του York και του Chester, και το Punch and Judy,  έργο δημοφιλέστατο του αγγλικού παραδοσιακού κουκλοθεάτρου. Στο δεύτερο μέρος της πρώτης παράστασης παρουσίασε επίσης αξέχαστες σκηνές παραδοσιακού λαϊκού θεάματος: μια Φαντασία σκιών , όπου  ένας μίμος με τη συνοδεία μουσικής παρουσίασε  τις περιπέτειες  γνωστών τύπων της Κομέντια ντελ ‘Αρτε, με τον Αρλεκίνο και την Κολομπίνα στους ρόλους των δύο εραστών, και τον Πουλτσινέλα ως κλέφτη προβάτων, καθώς και μια σειρά διασκεδαστικών σκηνών κουκλοθεάτρου με ξυλοπόδαρους, σχοινοβάτες και άλλα…

* Γκραβούρες του Jacques Callot (1592 – 1635), από την περίφημη σειρά BALI DI SFESSANIA (Χοροί της Φεσένιας, πόλης της ιταλικής Ετρουρίας).Πρόκειται για ένα  ανεκτίμητης αξίας ντοκουμέντο, που διασώζει με μεγάλη λεπτομέρεια τους αρχέτυπους χαρακτήρες/τύπους της Commedia dell´Arte σε  σκηνές από παραστάσεις του δρόμου,  και που χρονολογείται γύρω στο 1622. Ορισμένα από τα πρωτότυπα προσχέδια του Callot γι αυτές τις γκραβούρες βρίσκονται στο Μουσείο του Ερμιτάζ. Παραστάσεις της ανανεωμένης  Commedia dell’ Arte δόθηκαν στη Ζάκυνθο το 1966, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Συνάντησης Μεσαιωνικού και Λαϊκού Θεάτρου, από το πανεπιστημιακό θέατρο Ca’ Foscari της Βενετίας.

* Engravings  by Jacques Callot (1592 – 1635), of  his famous collection BALI DI SFESSANIA (Dances of Sfessania), ca. 1622,  in which we see the original stock characters of Italian Commedia dell´Arte.

Φωτογραφίες προσφάτων έργων του σπουδαίου Ζακυνθινού ζωγράφου

Πάνου Ζουπάνου – Κοσσάρη, ο οποίος ζει από ετών στην Ισπανία, στην

περιοχή του Αλικάντε. Τα έργα αυτά εντάσσονται στην σειρά της νεώτερης

τεχνοτροπίας του καλλιτέχνη, βασικά χαρακτηριστικά της οποίας είναι η ανα-

θεωρημένη προσέγγιση της ιστορικής πρωτοπορίας, η κοινωνική κριτική,

εκφρασμένη ευτράπελα και με χιούμορ, αλλά  και μια κάποια οδύνη , θα λέγαμε,

για την τραγική υπόσταση της ανθρώπινης κατάστασης, σ’  ένα κόσμο

ακατάσχετου τεχνολογικού άγχους.

Η προτομή του Maitland στη Ζάκυνθο.

(Φωτογραφία πριν από το 1942).

Αντίγραφο της προτομής του Maitland

 ( Μουσείο Thorvaldsen, inventory number A288).

Αντίγραφο ανάγλυφου (basso relievo) της προτομής.

Απεικονίζει τη Θεά Αθηνά ,στο μέσο,

την Αρετή ,αριστερά και την Κακία ,δεξιά.

(Μουσειο Thorvaldsen, inv. number A600)

* H πρόσφατη πληροφορία  ζακυνθινής εφημερίδας (1) ότι   ένα ανεκτίμητης αξίας καλλιτεχνικό έργο του 19ου αιώνα “έκανε φτερά’ από τα γραφεία του Δημαρχείου Ζακύνθου, ήλθε να μας θυμίσει το μνημείο που ανέγειραν οι Ζακύνθιοι προς τιμή του πρώτου Βρετανού Ύπατου Αρμοστή στις Ιονίους  Νήσους, Thomas Maitland (1759 – 1824). Πράγματι το εξαφανισθέν έργο, που αργότερα βρέθηκε στις αποθήκες του Δήμου (2), ήταν μια μπρούτζινη πλάκα με ανάγλυφη παράσταση, που βρισκόταν εντοιχισμένη στη στήλη της προτομής του Μαίτλαντ, δηλαδή ένα  basso relievo που είχε διασωθεί και μεταφερθεί στο Δημαρχείο. H προτομή είχε αφαιρεθεί από τους Ιταλούς στη διάρκεια της Κατοχής με σκοπό να σταλεί…

Ο σπουδαίος Ιταλός συγγραφέας Andrea Camilleri, σε συνέντευξή του στη χθεσινή (7 Νοεμβ.) EL PAIS,  επ’ ευκαιρία της έκδοσης στην Ισπανία του βιβλίου του Donne  (Γυναίκες), σε σχετική ερώτηση για την ευρωπαϊκή πολιτική και την Ελλάδα, απάντησε ως εξής:

“Αυτό που έχουν κάνει της Ελλάδας εγώ το θεωρώ μητροκτονία. Είναι σαν να έχεις φονεύσει την ίδια σου τη μητέρα. Ολόκληρος ο πολιτισμός μας γεννήθηκε εκεί. Ζητώ τουλάχιστο λίγο σεβασμό. Αν και εκείνοι {οι Έλληνες} έχουν κάνει τρομερά λάθη, πρέπει να είμαστε πάντοτε λιγάκι επιεικείς με την ίδια μας τη μάννα. Ή μήπως όχι; Και όλα προέρχονται από τη νέα αντίληψη της Ευρώπης, που σχεδόν έχει περιοριστεί στα οικονομικά κριτήρια. Οι μεγάλοι ευρωπαϊστές που γνωρίσαμε, ακόμη και ο Adenauer, είχαν μια άλλη αντίληψη της Ευρώπης. Είναι ανάγκη να ξαναδούμε ποιά ήσαν εκείνα τα κοινά ιδεώδη. Όχι μόνο τη συσσώρευση του χρήματος. Γιατί το να ενεργείς αποκλειστικά με βάση την οικονομική λογική…