Λάβαμε με χαρά το νέο τεύχος (174) του πόρφυρα, του περιοδικού που εκδίδεται από το 1980 στη Κέρκυρα και το οποίο, παρά την χρόνια οικονομική κρίση και την πανδημία, συνεχίζει αξιοθαύμαστα την πρόσφορά του στα γράμματά μας, προς τιμή της νύφης του Ιονίου αλλά και ολόκληρης της Επτανήσου. Το παρόν τεύχος, , με πλούσιο όπως πάντοτε περιεχόμενο, περιλαμβάνει σελίδες για τον Γιώργο Σεφέρη, στα 50χρονα του θανάτου του, και εκτενές αφιέρωμα στον Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο. Η Ζάκυνθος εκπροσωπείται με άρθρο του συγγραφέα Νίκια Λούντζη για τον Παναγιωτόπουλο, μελέτη της καθηγήτριας Μαρίας Σγουρίδου, για το ιταλικό στοιχείο στην ποιητική γραφή του Διονύση Σέρρα, και κριτικό σημείωμα του ποιητή και συνδιευθυντή του περιοδικού Δημήτρη Κονιδάρη για το βιβλίο του Σαράντη Αντίοχου ή -τετράδιο Β΄, που εκδόθηκε στην Ισπανία (Segundo Santos EDITOR, 2019). Παραθέτουμε τη σελίδα με τα Περιεχόμενα και τα στοιχεία της έκδοσης, προς ενημέρωση των αναγνωστών μας.

Χθες το Ταχυδρομείο μας πρόσφερε μια ευχάριστη έκπληξη. Λάβαμε το πρώτο τεύχος ενός αξιοπρόσεκτου ζακυνθινού περιοδικού. Τίτλος του: “ο Κόντε Σπουργίτης”, που παραπέμπει σε ομότιτλο έργο του λαοφιλούς ζακυνθινού ποιητή Ιωάννου Γ. Τσακασιάνου (1853-1908) και λειτουργεί ως ουσιώδες οξύμωρον. Στόχος διακηρυγμένος του περιοδικού είναι να αποτελέσει “γέφυρα” ανάμεσα στην τοπική πολιτιστική/πολιτισμική παράδοση και το καινούργιο, χωρίς σύνορα. Στόχος που επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο του πρώτου αυτού τεύχους, με ζακυνθινή ιδιοτυπία και κοσμοπολιτικό ενδιαφέρον και προοπτική.

Στη συνέχεια αναρτούμε, για ενημέρωση των αναγνωστών μας, δυο ακόμα σελίδες του περιοδικού, με το Σημείωμα του εκδότη κ. Αντώνη Νικολουδάκη, που αξίζει να προσεχθεί από ζακυνθινούς και μη, και τα στοιχεία της έκδοσης, εκφράζοντας τα συγχαρητήριά μας στους πρωτεργάτες της και τις ευχές μας για μια πλούσια και πολυτάξιδη πορεία.

• *Ο χαιρετισμός προς τους θεατές , όπως μας τον υπαγόρευσε από μνήμης ο δραστήριος ζακυνθινός συγγραφέας παραδοσιακών Ομιλιών Νικόλαος Πέττας, ο οποίος είχε τον ρόλο του Ποιητή στην τελευταία παράσταση αυτής της Ομιλίας στο χωριό Άγιος Δημήτρης της Ζακύνθου το 1978.
• Η Ομιλία “Κονδύλω” γράφτηκε την δεκαετία του 1920 από τον Αναστάσιο Σταμίρη ή Χούσον και παίχτηκε για πρώτη φορά στον Άγιο Δημήτρη το 1925. Δυστυχώς, πλήρες κείμενο της Ομιλίας δεν έχουμε. Σώζεται όμως σε χειρόγραφο, οι σημερινοί κάτοχοι του οποίου, θεωρώντας το “πολύτιμο ιερό κειμήλιο” αρνούνται τη δημοσιοποίησή του!

“Βλέπω και ήρθε ο λαός, απ’ ούλα τα χωρία,

λαός πολύ αρίθμητος κι από την πολιτεία.

Κι αρχίζω από το Κερί και φτάνω στο Σχοινάρι

Βολίμες και Αλυκανά, Χαρτάτα, Καταστάρι,

Βασιλικός και Μπόχαλη, Μπανάτο, Γαϊτάνι,

το Καλαμάκι, Ρόιδο, όσα η μνήμη φτάνει.

Μουζάκι, Παντοκράτορα και το Σαρακινάδο,

τη Λιθακιά, τον Αγαλά, Μπουγιάτο, Μαχαιράδο.

Δράκα, Φαγιά και Κούκεσι, Καμπί και Πηγαδάκια,

το Γύρι, Λούχα και Μαριές, Φιολίτη, Λαγκαδάκια.

Αγγερικός, Γερακαριά, Μπελούσι, Καλλιπάδο,

Τραγάκι, Πλάνος, Ορθονιές, ως και το Μελινάδο.

Το Αργάσι εθυμήθηκα και με την ευκαιρία

το Χουρχουλίδι χαιρετώ και την Κουκουναρία.

Την Εξωχώρα, Αϊλιό, Γαλάρα, Κοιλιωμένο,

το Λαγοπόδο και ύστερο το πολυαγαπημένο

το Σκουλικάδο είναι αυτό, όπου το χαιρετούμε,

στον Άη-Δημήτρη ερχόμαστε, σ’ όλους να ευχηθούμε.

Όλοι καλώς ορίσατε, χρόνια πολλά με υγεία.

Τώρα ακούσετε καλά, αρχίζει η Ομιλία.”

• Στο απόσπασμα αυτό αναφέρονται σχεδόν όλα τα χωριά του νησιού, μερικά των οποίων έχουν αλλάξει βλακωδώς ονομασία. Ευχόμαστε να βρεθούν μια μέρα φωτισμένοι αιρετοί άρχοντες που θα επαναφέρουν τις ιστορικές ονομασίες.