… αναβλύζει από το παραπάνω βιβλίο που μας έστειλε η νέα Ζακυνθινή ποιήτρια Άννα Πατρινού. Την ευχαριστούμε θερμότατα. Το πήραμε με μια ιδιαίτερη συγκίνηση: ο γενέθλιος τόπος, η ηλικία της συγγραφέως (γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1995). Είναι το πρώτο βιβλίο ποίησης μιας νέας γυναίκας που βίωσε την εφηβεία και ενηλικίωσή της στη φρικτή χρονική περίοδο της χρεωκοπίας της Ελλάδας και των μνημονίων που ακολούθησαν, μια περίοδο που τραυμάτισε ιδίως τη νέα γενιά και που οι επιπτώσεις της δυστυχώς συνεχίζονται. Επιπτώσεις που αναπόφευκτα έχουν αντίκτυπο και στην κουλτούρα, στην πνευματική δημιουργία. Πώς εξέρχεται άραγε από αυτό τον εφιάλτη η Ποίηση, η ποιητική δημιουργία, στον τόπο μας; Το ερώτημα αφορά κυρίως στη νέα γενιά. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δημιουργοί έχουν αντιστάσεις από παλαιότερα σκληρά βιώματα και αντιδρούν με πείρα, ο καθένας σύμφωνα με τις συνισταμένες της δικής του ποιητικής έκφρασης. Οι νέοι όμως;

Το βιβλίο της Άννας Πατρινού μας δίνει νομίζω μια αισιόδοξη απάντηση: “Θα φυτρώσει το φως”! Ελπίδα φωτεινή, που θα αντιπαλέψει το έρεβος, τις σκοτεινές ωδίνες που επιμένουν. Στίχοι όπως αυτοί συγκλονίζουν:

Είναι νωρίς να μιλάμε για θαύματα./ Ο κόσμος ακόμη πονά./ Πώς να σου πω το βαρύ “σ΄αγαπώ” / όταν λυγίζει κι ο ίσκιος μου;

Η πικρή εμπειρία του υφιστάμενου “κακού” δεν θα εμποδίσει όμως τη νέα Zακυνθινή ποιήτρια να επιμείνει και, υπερβαίνοντάς το, να βγάλει νικήτρια την Ποίηση. Τα ωραία ποιήματα που μας δίνει, με πηγαίο αλλά συγκρατημένο λυρισμό και αργό ρυθμό, σε στυλ adagio, είναι αξιοπρόσεκτα. Μικρές ωδές, à la manière de homage, για αγαπημένα πρόσωπα, εξύμνηση της μητέρας φύσης και του ζακυνθινού τοπίου, με φυσιολατρική έξαρση και βαθύ το αίσθημα του “συνανήκειν” στην πάτρια γή, την πλάση όλη, μέσα στο θαύμα του σύμπαντος κόσμου, με το οποίο συνδιαλέγεται. Ποιήματα με μια ώριμη στοχαστική, αποφθεγματική και αφοριστική έκφραση που μας ξαφνιάζει και που αποκορυφώνεται στις τελευταίες σελίδες της συλλογής. Τέλος, είναι διακριτή η ενότητα προσωπικού ύφους και ήθους, που υπόσχεται πολλά…

Συγχαίρουμε θερμά τη νέα ποιήτρια του Τζάντε μας, ευχόμενοι το ελπιδοφόρο ποιητικό μήνυμά της να βρει συνοδοιπόρους στους κόλπους των νέων δημιουργών.

σ.α.

Με αφορμή την τελευταία ανάρτησή μας για την εργασία του καλβιστή κ. Σπύρου Ν. Παππα σχετικά με την επιστολή του Σατωβριάδου, στη οποία γίνεται λόγος για τη μετάφραση στα γαλλικά της Λύρας, της πρώτης συλλογής των καλβικών Ωδών, δανειζόμαστε από την GOOGLE την έκδοση αυτή του 1824, όπως προσφέρεται ως e-book στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό.

• 

Ο αγαπητός φίλος ποιητής, φιλόλογος και μελετητής Διονύσης Σέρρας μας έστειλε από τη Ζάκυνθο το εικονιζόμενο νέο του βιβλίο. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς. Πρόκειται για μια συλλογή ταξιδιωτικών ποιημάτων, όπου ο ποιητής /ταξιδιώτης (όχι τουρίστας) χαρτογραφεί τους τόπους που επισκέπτεται, με θαυμαστή πρωτοτυπία, με τρόπο “εσωτερικό” ή καλύτερα, όπως ο ίδιος γράφει, “Με νόστου κύκλους/ ή με όνειρου γραμμές”. Πράγματι, οι τόποι που επισκέπτεται ο ποιητής προβάλλονται σαν πολιτισμικό/πολιτιστικό “ονειρόγραμμα”, με εικόνες “βάθους”, από την ιστορία και την κουλτούρα. Η “κάμαρα” που έχει στη σκευή του ο ταξιδιώτης Σέρρας είναι η μνήμη, που τη χρησιμοποιεί με μικρά “φλάς”, εστιάζοντας τον φακό της, επιλεκτικά, στα σημεία και τα θέματα που ενδιαφέρουν και συγκινούν περισσότερο τον ποιητή, και που δεν είναι εκείνα που συνήθως φωτογραφίζουν μετά μανίας οι ορδές των σημερινών τουριστών. Μια ποίηση με αίσθημα και λογισμό ζακυνθινής ιθαγένειας, (Σολωμός, Φώσκολος).

Το Ταξίδι, ο Άκλειστος κύκλος, του “νόστου” και της “πνοής”, περιλαμβάνει ποιήματα της περιόδου 2007-2012, πολλά τρίστιχα a la maniere του χαϊκού, (τα “φλας” που ήδη μνημονεύσαμε), τα οποία αναφέρονται διαδοχικά στις εξής χώρες, τόπους και εμβληματικά πρόσωπα: Αίγυπτος: Κάιρο, Νείλος, Αλεξάνδρεια, Καβάφης. Ρωσία: Κρεμλίνο, Ντοστογέφσκι, Τολστόι, Αγία Πετρούπολη. Magna Grecia: Καστρορεάλε, Παλέρμο, Ακράγαντας, Συρακούσες, Αίτνα, Καστελμόλα, Ρήγιο, Στερνατία, Καλημέρα, Αλμπερομπέλο. Πράγα. Μικρά Ασία: Τροία, Δαρδανέλια Πέργαμος, Έφεσος, Σμύρνη, Προύσα, Πόλη. Ρώμη και Αγγλία.

Τα θερμά συγχαρητήριά μας στον φίλο Διονύση Σέρρα, ευχόμενοι να δούμε σύντομα τη νέα ποιητική του “πραμάτεια” από την επόμενη “διαδρομή” της ποιητικής του “σχεδίας”, της “πλάνης ή απόδρασης”, όπως ο ίδιος μας λέει στο προτελευταίο ποίημα της παρούσας συλλογής.

σ.α.