Έσσετ’ ήμαρ.
Όμηρος (Ιλιάδα)
*
Η ελπίδα δεν σηκώνει σκόνη.
Paul Eluard (1895-1950)
*
Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου υπάρχει μια όαση.
Antoin de Saint – Exupéry (1900-1940)
*
Η προσδοκία είναι ισχυρότερη από τον φόβο.
έσπερος
*
Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα /το Τραπεζούντιον, με την παράξενή του γλώσσα/και με την λύπη των Γκραικών των μακρυνών εκείνων/που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.
Καβάφης (1868-1933)
*
Κι αν εξεράθη το κλαρί, πάντα χλωρή είν’ η ρίζα.
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1829-1879)
Tags: ΓΝΩΜΙΚΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΡΗΣΕΙΣ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
*** του Σαράντη Αντίοχου
-
ερανισμένα από το ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ
-
(Εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, 1995)
Kαι τα πιο μελανά
καίνε μέσα τον δικό τους
αθέατο ήλιο.
*
Από το βάθος του Φαγιούμ στα ύψη της Ταφής.
Η γραμμή που μ’ ενώνει
και με μοιρά-
ΖΕΙ στα δύο.
*
Να καίγεσαι ωραία και να φαίνεσαι
στην ίδια δύσκολη απόσταση
από τη γη κι από
τους ουρανούς.
*
ο κόσμος δεν είναι όπως είναι…
*
Η γνώση δεν αρκεί.
Διαρκεί το πρόσωπο.
*
άλφα θέλω ν’ αρχινήσω
κάτι πολύ απτό – μέχρι αφελείας.
Πάνω στο βασάλτη της δυσλεξίας μου.
*
Η ευτυχία
να μην μπορείς να βγεις
από το ρούχο σου.
*
Όταν το καλοκαίρι μπαίνει στην πόλη
τα παιδία έχουνε στραγγαλίσει
τ’ όνειρο.
*
δεν έχω λέξη για σένα
που ρωτάς και ρωτάς
τον τυχόντα
ιδιώτη
*
η τραγωδία
όταν φτάνει στις τελευταίες κερκίδες
στολίζει τα μαλλιά της
με πευκοβελονες
*
κάθε νύχτα γεννιέται
κι ένα νέο ουράνιο βαρίδι
αλλιώτικο από τ’ άλλα
*
η αγωνία σε βαθύ βολυμί
*
η αγωνία σε κατάσταση στύσης
*
σύγνεφο και το ξερεις
πως σε παίρνει το κύμα
και σε ταξιδεύει
*
στους χαλεπούς καιρούς
μας σώζει / δε μας σώζει η αποκοιμισμένη
κι ο νέος τριακονταετής εμφύλιος
των ρόδων
*
εκατό χρονώ αναγελάσματα
και να χρησμοδοτείς
τα περασμένα
*
και η μνήμη Σολάρις
ασυναίρετη αυγή
*
σκιές με προοπτική
*
τα προφίλ της ηδονής
και της οδύνης τους
έχουνε γίνει ένα
*
όμηρη μνήμη
*
απατηλή ψιληζωή
παγιδευμένη που δεν κρύβεται
μέσα σ’ ένα κομμάτι
κεχριμπάρι
*
άσπρο είναι το χρώμα το πένθους
στον Al-Andalus
*
Πάρε τη φλόγα σου.
Δώσμου το φιόρο μου.
*
Όνειρο που δεν ονειρεύεσαι.
*
Στα σημεία π’ ανθίζουν τα νερά
νωπό το πένθος
επιβάλλει τον ασβέστη του.
*
Όλα είν’ απαλά· σημάδι πένθους.
*
Ανάμεσα στο Θ και το Π
το εκμαγείο που σε πονεί
για ό,τι κάνεις και δεν κάνεις.
*
Όχι κατά λέξη. Κατά γράμμα.
Και ν’ αφήνεις τον αητό
για τον ίσκιο σου.
*
Ο Χόλαν! Που γνώριζε στις σάρκες του
το πόσο αδύναμοι
είναι οι φύλακες αγγέλοι.
*
SWEETHEART!
Μια λέξη μεθαύριο καρπίζει
χιλιάδες άλλες λέξεις.
*
Μια ρίζα περγαμόντο
ουράνιας κηπευτικής
δίνει χιλιάδες ουράνιους
καρπούς.
*
Δίχως δέος. Με το μέτωπο στον τοίχο.
Ώσπου να βγει καθαρά το παράθυρο.
*
Τί τα θές! Η Σειρήνα σταματάει να τραγουδάει
όταν ο μαυριδερός μικρός θεός περνάει
δεμένος στο κατάρτι.
*
Φως γαλάζιο στο γαλάζιο φως.
*
Προς τί τα λελυμένα αιγνίγματα;
Tags: Aforismos, Aforisms, Παράθυρο στη μεσημβρία, Σαράντης Αντίοχος, καταλογια, Poetry of Sarantis Antiochos, Sarantis Antiochos
katalogia 