*Μια νέα καλβική εργασία του ερευνητή κ. Σπύρου Ν. Παππά, που εμπλουτίζει τις καλβικές σπουδές. Τον συγχαίρουμε και τον ευχαριστούμε θερμά για την ενημέρωση.
(πηγή: περιοδικό ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ, τεύχος 42-43, Ιούλιος – Δεκέμβριος 2018 )
View original post 163 more words
View original post 152 more words
Ο γνωστός κύπριος λογοτέχνης και διακεκριμένος καλβιστής κ. Λεύκιος Ζαφειρίου είχε την ευγενική καλωσύνη να μου στείλει από τη Λευκωσία το νέο του βιβλίο για τον Ανδρέα Κάλβο. Το πήρα με συγκίνηση και χαρά. Τον ευχαριστώ από καρδιάς.
Έχουμε και άλλοτε αναφερθεί από το παρόν ιστολόγιο στον κ. Ζαφειρίου. Είναι ο ερευνητής που χρόνια τώρα εργάζεται μεθοδικά, με αφοσίωση και ανιδιοτέλεια, εκτός των ακαδημαϊκών φιλολογικών εργαστηρίων, για να μας δώσει την πραγματική εικόνα του βίου και του έργου του μεγάλου Ζακύνθιου υπερόριου, του ποιητή Ανδρέα Κάλβου, εικόνα που δυστυχώς έχουμε παραλάβει εν πολλοίς παραμορφωμένη – και δεν αναφέρομαι στο πλήθος των φαντασιακών προσωπογραφιών του.
Ο Λεύκιος, θυμίζω, ήδη μας έχει δώσει ένα σπουδαίο βιβλίο, Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ (Μεταίχμιο, 2006), για το οποίο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Σε αυτό παρακολουθεί, βήμα προς βήμα τον Ανδρέα Κάλβο, παραθέτοντας χρονολογικά βιοεργογραφικές λεπτομέρειες, πολλές από τις οποίες ο ίδιος με την ερευνητική του δραστηριότητα έφερε στο φως. Και η σπουδαιότερη, την οποία και παραθέτει, είναι το πρώτο ποιητικό πόνημα του Ανδρέα Κάλβου, η Ωδή “Ελπίς Πατρίδος”, τυπωμένο στο Λονδίνο το 1819, το οποίο τύχη αγαθή ανακάλυψε ο Ζαφειρίου το 2003 στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, βιβλιοδετημένο, μαζί με άλλα άσχετα έντυπα, κατά την συνήθεια εκείνης της εποχής. Πρόκειται για την σημαντικότερη και πιο πολύτιμη ανακάλυψη στο πλαίσιο των καλβικών σπουδών τα τελευταία χρόνια. Είναι το πρώτο γνωστό ποιητικό κείμενο του Κάλβου στα ελληνικά, κείμενο προεπαναστατικό, δηλαδή πριν από την έναρξη της Επανάστασης του 1821. Που σημαίνει οτι ο πατριωτισμός του Κάλβου και η απόφασή του να στραφεί ολοκληρωτικά στα ελληνικά, εγκαταλείποντας την μέχρι τότε διόλου αμελητέα συγγραφική δραστηριοτητά του στα ιταλικά, είναι προγενέστερος του απελευθωρωτικού αγώνα του ελληνικού έθνους.
Στα περιεχόμενα του νέου βιβλίου του Ζαφειρίου, το οποίο προλογίζει αριστοτεχνικά και με καίριες παρατηρήσεις ο κριτικός κ. Αλέξης Ζήρας – πρόλογος που αξίζει να προσέξουν οι καλβιστές -, έχουμε τα εξής κεφάλαια: Σημείωμα του συγγραφέα, σ. 21, Το ιστορικό της έκδοσης της Αλληλογραφίας και η σημασία της, σ. 23, Επισημάνσεις στην Αλληλογραφία , σ.33, Διορθώσεις και παρατηρήσεις στην Αλληλογραφία, σ. 81, Βιβλιογραφικές συμπληρώσεις στην Αλληλογραφία, σ. 97, Σολωμός – Κάλβος, σ. 107, Νέα στοιχεία από έρευνα ((Ιούλιος 2008 – Οκτώβριος 2018), σ. 121, Καταληκτικά σχόλια για μια νέα βιογραφία του Κάλβου, σ. 133, κλπ.
Τα όσα παραθέτει εδώ ο Ζαφειρίου, οι επισημάνσεις, οι διορθώσεις, οι παρατηρήσεις, οι βιβλιογραφικές συμπληρώσεις και τα σχόλια, είναι από κάθε άποψη πολύτιμα. Ιδιαίτερα αναζωπηρούν το ένδιαφέρον μας για την Αλληλογραφία , το Επιστολάριο δηλαδή του Κάλβου, της μνημιώδους δίτομης έκδοσης του Μουσείου Μπενάκη (Αθήνα, 2014), που πραγματοποιήθηκε “με τη συνεργασία του ΛΕΥΚΙΟΥ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ”, όπως αναφέρεται στο εξώφυλλο. Συνεργασία όμως που περιελάμβανε την επιμέλεια της συγκέντρωσης. ταξινόμησης και μετάφρασης των επιστολών και σημειωμάτων, καθώς και την σύνταξη σχολίων και βιοεργογραφικών λεπτομερειών, αλλά και στοιχείων προερχομένων από την δική του καρποφόρο έρευνα.
Η Αλληλογραφία , παρά τα μεγάλα χρονικά κενά, που έχουμε επισημάνει σε προηγούμενο ποστ στο παρόν ιστολόγιο, πράγματι “αποτελεί σήμερα τη σημαντικότερη πηγή για τη βιογραφία του ποιητή”, όπως σωστά παρατηρεί ο συγγραφέας, στο κεφάλαιο “Καταληκτικά σχόλια για μια νέα βιογραφία του Κάλβου”. Σε αυτό υποδεικνύει μεταξύ άλλων που πρέπει να στηριχτεί μια τέτοια βιογραφία: “σε τεκμηριωμένες πληροφορίες” και ” επιστροφή σε μια αισθαντική ανάγνωση του δημιουργικότερου έργου του ποιητή, που είναι η ελληνόγλωσση ποίησή του, οι Ωδές“.
Από το ζακυνθινό αυτό ιστολόγιο εκφράζουμε τα θερμά συγχαρητήριά μας στον κ. Ζαφειρίου για την συνεχιζόμενη καρποφόρο προσφορά του στις καλβικές σπουδές και ευχόμαστε να είναι αυτός, ως ο μόνος ίσως σήμερα αρμόδιος, που θα μας δώσει την τεκμηριωμένη, λειτουργική και χωρίς εξάρσεις λογιοσύνης και ακαδημαϊκής οίησης , νέα βιογραφία του Κάλβου, ώστε να ενσωματωθεί ο Ζακύνθιος, όπως του αξίζει, στους κόλπους της ελληνικής κοινοπολιτείας.
σ.α.
Επανερχόμαστε μετά χαράς στην ανακάλυψη του άγνωστου ποιήματος του Ανδρέα Κάλβου από τον καλβιστή κ. Σπύρο Ν. Παππά, αναρτώντας το σχετικό κείμενο, τη μετάφραση και τον σχολιασμό του ερευνητή, μετά τη σημερινή δημοσίευση στο τεύχος αριθ. 104, του Μαρτίου, τ της ATHENS REVIEW. Τα θερμά μας συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στον κ. Παππά.
Ο φίλος ποιητής και μελετητής Διονύσης Σέρρας, συνεχίζοντας την ευδόκιμη ενασχόλησή του με την έρευνα, τον σχολιασμό και τη δημοσίευση επιστολικών κειμένων ζακυνθίων πνευματικών προσωπικοτήτων, μας έστειλε από την Ζάκυνθο, σε ανάτυπο, την νέα εργασία του, που δημοσιεύθηκε στα “Κεφαλληνιακά Χρονικά”. Τον ευχαριστούμε θερμά.
Πρόκειται για τη δημοσίευση μιας ανέκδοτης επιστολής του ποιητή Μαρίνου Σιγούρου προς τον φίλο του ιστοριδίφη και λογοτέχνη Ντίνο Κονόμο, με ημερομηνία 19-6-1961. Η επιστολή αναφέρεται στον ζακυνθινό λυρικοσατιρικό ποιητή Γεώργιο Λαγουϊδάρα (1814-1865), σύγχρονο δηλαδή του Σολωμού, για την ποίηση του οποίου ελάχιστα γνωρίζουμε, γιατί δεν εκδόθηκε ποτέ και θεωρείται πλέον “χαμένο οριστικά ή λανθάνον το ποιητικό του έργο”.
Ο Σέρρας προβαίνει σε ενδελεχή σχολιασμό της επιστολής, παραθέτοντας με επιμέλεια και γνώση πλήθος βιοεργογραφικά στοιχεία και βιβλιογραφικές πληροφορίες για τους δύο αλληλογράφους και τον “ατυχήσαντα” ή και “”αφανή” σολωμικό ποιητή Λαγουϊδάρα, φωτίζοντας ιστορικοφιλολογικές λεπτομέρειες και τεκμηριώνοντας την γοητεία που είχε το ανεπανάληπτο εκείνο milieu culturel στο Τζάντε μας.
Με χαρά πληροφορηθήκαμε από τον εκλεκτό φίλο καλβιστή κ. Σπύρο Ν. Παππά την προσεχή δημοσίευση στο ATHENS REVIEW, ενός άγνωστου ποιήματος του Ανδρέα Κάλβου, που ο ίδιος ανακάλυψε στη βιβλιοθήκη Forteguerriana. Κοινοποιούμε την ανακοίνωση του περιοδικού με ημερομηνία 7 Φεβρουρίου 2019 και θα επανέλθουμε όταν δημοσιευθεί η εργασία της παρουσίασης και του σχολιασμού του ποιήματος. Για άλλη μια φορά από το παρόν ιστολόγιο εκφράζουμε τα θερμά συγχαρητήριά μας στον κ. Παππά για την συνεχιζόμενη πολύτιμη προσφορά του στις καλβικές μελέτες.
Τον Αύγουστο του 1966 παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των παράπλευρων εκδηλώσεων της Διεθνούς Συνάντησης Μεσαιωνικού και Λαϊκού Θεάτρου ένα σπουδαίο μιμητικό χορευτικό δρώμενο από το χωριό Άγιος Λέοντας ή Αϊλιός της Ζακύνθου. Πρόκειται για τον ονομαστό χορό της “Άμοιρης”, που στη συνέχεια έγινε “διάσημος”, κυρίως χάρη στην ένταξή του στο πρόγραμμα της Δώρας Στρατου. Ήταν η πρώτη που ο χορός αυτός έβγαινε από τον Άγιο Λέοντα για να παρουσιαστεί και να προβληθεί διεθνώς στην πόλη της Ζακύνθου. Την επιμέλεια της προετοιμασίας της παρουσίασης είχε τότε αναλάβει μια μικρή ομάδα μελών της Οργανωτικής Επιτροπής της Συνάντησης, υπό τον αείμνηστο ζακυνθινό ζωγράφο Χρήστο Ρουσέα. Η εκτέλεση του χορού, μόνο από άντρες και χωρίς μουσικό όργανο, που έγινε από εικοσαμελή λαϊκό όμιλο του Αγίου Λέοντα, ξάφνιασε και εντυπωσίασε κοινό και ειδικούς. Ο αείμνηστος σπουδαίος λαογράφος Κώστας Ρωμαίος, που συμμετείχε στο Συμπόσιο Λαϊκού Θεάτρου, την επομένη της παρουσίασης του δρώμενου προέβη, από το βήμα του Συμποσίου, σε μια πρώτη ερμηνεία και αποτίμηση της “Άμοιρης”. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας του, λόγω επικαιρότητας, αλλά και για να υπογραμμίσουμε την μεγάλη πολιτισμική και επιστημονική σπουδαιότητα που παρουσιάζει ο χορός αυτός, ο οποίος δυστυχώς , ως παρεπόμενο της “διασημότητάς’ του κινδυνεύει να αλλοιωθεί από καλλιτεχνίζουσες παρεμβάσεις στην παρουσίαση και εκτέλεσή του, εντός και εκτός Ζακύνθου.
(Πηγή: κείμενο απομαγνητοφωνημένης ομιλίας από μαγνητοταινία που δυστυχώς έχει απωλεσθεί. Αρχείο Σ.Α.).
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ “ΑΜΟΙΡΗΣ”
Παντρεύτηκααααα, την άμοιρη.
Παντρεύτηκα την άμοιρη μ’ ένα παλληκαράκι.
Κάθε πρωί, την άμοιρη, κάθε πρωί με φόρτωνε,
Κάθε πρωί με φόρτωνε μ’ ένα σακί κριθάρι.
Στο μύλο να, την άμοιρη, στο μύλο να το κουβαλώ,
Στο μύλο να το κουβαλώ, στο μύλο να τ’ αλέθω.
Βρίσκω το μύ, την άμοιρη, βρίσκω το μύλο χάρβαλο,
Βρίσκω το μύλο χάρβαλο και τα πανιά σκισμένα.
Και βρίσκω και, την άμοιρη, και βρίσκω και το μυλωνά,
Και βρίσκω και το μυλωνά κακά και πικραμένα.
Να κι ο άντρας μου, την άμοιρη, να κι ο άντρας μου κι ερχότανε,
Να κι ο άντρας μου κι ερχότανε, μ’ ένα μαχαίρι λάζο.
Να μου το βά, την άμοιρη, να μου το βάλει στην καρδιά,
Να μου το βάλει στην καρδιά, να στάξει μαύρο αίμα.
Έτσι παθαί, την άμοιρη, έτσι παθαίνω πάντα μου,
Έτσι παθαίνω πάντα μου κι απαρατάω τον άντρα μου.
*από το νέο βιβλίο του Σαράντη Αντίοχου, σε βιβλιοφιλική έκδοση του μεγάλου μαέτρου της βιβλιοφιλίας Segundo Santos EDITOR, με δέκα χαρακτικά του αείμνηστου σπουδαίου χαράκτη Δημήτρη Παπαγεωργίου, αφιερωμένο στη μνήμη του.
*de nuevo libro de Sarantis Antíocos, de la mano de maestro de bibliofilia Segundo Santos EDITOR, con diez grabados de inolvidable gran grabador Dimitri Papagueorguiu, dedicado a su memoria.
katalogia 
