*Η αγαπητή μας συμπατριώτισσα (Ζακυνθία από μητέρα) συγγραφέας Έρση Λάγκε, μας έστειλε το νέο της βιβλίο, συλλογή διηγημάτων,  που μόλις κυκλοφόρησε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΡΑΛΙ. Την ευχαριστούμε θερμότατα για την ευγενική προσφορά και της ευχόμαστε υγεία και δύναμη για να μας δώσει νέους καρπούς της τέχνης και της διανοίας της. Περιοριζόμαστε, χωρίς καμιά πρόθεση κριτικής αξιολόγησης, να επισημάνουμε την παράξενη και κάποτε επίφοβη γοητεία των κειμένων αυτών της Έρσης Λάγκε, σπουδαίας εκπροσώπου, κατά την ταπεινή μας γνώμη,  του μαγικού ρεαλισμού στην Ελλάδα,  με αισθητές τις ζακυνθινές καταβολές,  το άρωμα του Τζάντε, το πάντρεμα λογισμού και ονείρου, και τα χνάρια από τις βιοματικές και πολιτισμικές εμπειρίες της από άλλα γεωγραφικά πλάτη…

Σ. Αντ.

Παραθέτουμε χάριν των αναγνωστών ένα συντομο βιογραφικό της.

 Η Έρση Λάγκε γεννήθηκε στην Αθήνα, από μητέρα Ζακυνθινή και

πατέρα Μυτιληνιό. Σπούδασε ζωγραφική και ιστορία τέχνης στη Μαγεντία

και τη Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Εμφανίζεται στα γράμματα το 1972

με την ποιητική συλλογή Σπάλαθρα ενώ ασχολείται και με τη μετάφραση.

Έχει δημοσιεύσει 5 ποιητικές συλλογές, 3 μυθιστορήματα, 7 συλλογές

διηγημάτων και 5 πέντε βιβλία ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με

το Α’΄ βραβείο Λουντέμη, το Α’ κρατικό βραβείο λογοτεχνίας, με βραβείο

συνεισφοράς στα ζακυνθινά γράμματα καθώς επίσης με το  Β’ βραβείο

ποίησης στο Μιλάνο της Ιταλίας.

*Από τον αγαπητό φίλο γνωστό ζακυνθινό ποιητή και διακεκριμένο φιλόλογο  Διονύση Σέρρα λάβαμε το παρόν ανάτυπό του  από τον 14ο τόμο των  “Κεφαλληνιακών Χρονικών”, όπου παρουσίασε δώδεκα αντίγραφα επιστολών του αείμνηστου ζακυνθινού λογίου, ιστοριοδίφη και λεξικογράφου Λεωνίδα Χ. Ζώη (1865-1956).  Οι επιστολές αυτές είναι της περιόδου 1909 – 1945 (εκτός από δύο αχρονολόγητες),  και απευθύνονται σε επιφανή πρόσωπα εκείνου του καιρού, πολιτικούς, συγγραφείς, ιερωμένους, όπως τους Κωνσταντίνον  Αργασάρην Λομβάρδον, Δ. Π. Στεφάνου, Ν. Γ. Πολίτην, Σπ. Π. Λάμπρον, Αλέξανδρον Παπαναστασίου, Εμμανουήλ Τσουδερόν, Μητροπολίτην Πατρών Αντώνιον Παράσχη κ.α. Πρόκειται για επιστολές αντιγραμμένες από τον ίδιο τον Ζώη, (τα πρωτότυπα λανθάνουν),  που παρέχουν πληροφορίες οι οποίες πλουτίζουν τις γνώσεις μας για την προσωπικότητα και την δράση του μεγάλου επτανήσιου.

Αντιγράφω από το Facebook (8 Aπριλίου) το εξής σχόλιο:

“ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ  Ο περιφερειάρχης  Ιονίων Νήσων  κ. Σπύρου ανακοίνωσε προχθές από την Ζάκυνθο την απόφασή του να διεκδικήσει και πάλι το αξίωμα, με τη στήριξη της ΝΔ. Δικαίωμά του, όπως και των άλλων δέκα υποψηφίων… Δεν είναι όμως  δικαίωμά τους να μας κοροϊδεύουν. Δήλωσε ο κ. Σπύρου, σύμφωνα με την εφημερίδα ΗΜΕΡΑ ΤΣΗ ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ότι η πρώτιστη μεριμνά τους  ήταν και είναι “να καλλιεργήσουν  την επτανησιακή συνείδηση, ως απαραίτητη προϋπόθεση  για να διεκδικήσουν ό,τι καλύτερο  για την Περιφέρεια  και να αποκτήσουν μια ουσιαστική ενότητα”. Και ερωτώ: πώς “καλλιεργείται” η επτανησιακή συνείδηση; Μήπως με το κλείσιμο ή/και την υπολειτουργία των επτανησιακών μουσείων και βιβλιοθηκών; Με τις φοβερές περικοπές στην εκπαίδευση όλων των επιπέδων και την κατάργηση θέσεων καθηγητών μουσικής διδασκαλίας στη μέση εκαπαίδευση; Μήπως με το κλείσιμο πολιτιστικών περιοδικών; κλπ. κλπ. Μόνο ως μαύρο χιούμορ είναι κατανοητά τα λεγόμενα του περιφερειάρχη. Συμφωνούμε όμως  ότι επτανησιακή συνείδηση καλλιεργείται και αντιστρόφως, αρνητικά: ένα πλήθος επτανησίων που αισθάνοναται και πάλι ευκολόπιστοι και προδομένοι”.

Το σχόλιο άρεσε σε πολλούς και σχολιάστηκε σοβαρά και ευτράπελα. Ένας μάλιστα έγκριτος Ζακύνθιος αναρωτήθηκε μήπως θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιηθεί η “στρατσία”, ένα παμπάλαιο ζακυνθινό έθιμο αποδοκιμασίας ή διακωμώδησης!  Μέσο δραστικό και ακραίο που η στήλη  όμως δεν επικροτεί και δεν συστήνει εναντίον κανενός.

Ήλθε όμως η στιγμή που η απάντηση στο ερώτημα “πώς καλλιεργείται η επτανησιακή συνείδηση;” δόθηκε έμμεσα, με την ανακοίνωση του τίτλου του συνδυασμού του κ. Σπύρου. Τρεις λέξεις: “Νέα Ιόνιος Πολιτεία”, δηλαδή “Νέον Ιόνιον Κράτος”! Μωρέ τί μας λένε οι περιφερειακοί πολιτικάντηδες; Επιδιώκουν την καλλιέργεια επτανησιακής “εθνικιστικής” συνείδησης με σκοπούς αποσχιστικούς από το δοβλέτι; Αν ναί να βγουν και να το πουν. Δική τους η δόξα και το ρίσκο.  Ο ιλουστρίσιμος κ.Σπύρου ελπίζω να είναι σε θέση να κατανοήσει ότι κάτι τέτοιο θα έθετε τον ίδιο και τον συνδυασμό του εκτός των ορίων της έννομης συνταγματικής τάξης. Προς τί λοιπόν μια τέτοια  προεκλογική οιονεί αποσχιστική προπαγάνδα; Μήπως για να δώσουν αίγλη ιστορική στην εκλογική τους παντιέρα; Φυσικά τούτη την ώρα μπορεί να υπάρχουν κάποιοι, ελπίζω ελάχιστοι, που  θα έβλεπαν  γοητευτική μια τέτοια ρομαντική προοπτική!  Αν ο ντόρος γίνεται για την προσέλκυση και αυτών των ψηφοφόρων,  με γειά τους με χαρά τους – αλλά ας μην παίζουν, κοροϊδεύντας,  επικίνδυνα παιγνίδια με τις λέξεις…

Ο ΖΕΦΥΡΟΣ