*ένα ποίημα του Σαράντη Αντίοχου
από την ανέκδοτη συλλογή ΠΟΙΗΤΙΚΗ
ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΗ ΟΜΗΡΕΙΑ
Ο χρόνος πάσχει όπως και οι άνθρωποι
από τις δυστυχίες που συμβαίνουν
μου λέει ο Κρης (του Τολέδου)
κι εγώ συγκατανεύω υποκλινόμενος
οκνηρός πλοηγός
στη λαίλαπα των αναδύσεων
εκείθεν του φαίνεσθαι
να δεις καθαρά – πώς να δεις;
το πρόσωπό σου
ντοπαρισμένοι καθρέπτες
παραμορφωτικοί
τελετουργίες που σου τρώνε
το είναι
συσσωρευμένη ομηρεία
το μέλλον είν’ αλλού –
είν’ αλλού
πληγωμένος χρόνος
ραγισμένη υδρία
άσπρα είν’ τα ρούχα που φορείς
και το σώμα – το σώμα
να σου κρύβει την ουσία του
![ELYTIS A DIMITRI - 01.11.[19]76 - A](https://katalogia.files.wordpress.com/2013/05/elytis-a-dimitri-01-11-1976-a.jpg)
![ELYTIS A DIMITRI - 01.11.[19]76 - B](https://katalogia.files.wordpress.com/2013/05/elytis-a-dimitri-01-11-1976-b.jpg)
![ELYTIS A DIMITRI - 01.11.[19]76 - C](https://katalogia.files.wordpress.com/2013/05/elytis-a-dimitri-01-11-1976-c.jpg)
![ELYTIS A DIMITRI - 01.11.[19]76 - D](https://katalogia.files.wordpress.com/2013/05/elytis-a-dimitri-01-11-1976-d.jpg)
![ELYTIS A DIMITRI - [s.d.]](https://katalogia.files.wordpress.com/2013/05/elytis-a-dimitri-s-d.jpg)
